vrijdag 9 november 2018
Liefste dagboek,

Iedere reumapatiënt kent de volgende situatie wel: Je moet van de reumatoloog naar de kinesitherapeut voor je wekelijkse oefeningen. Eenmaal je aan het oefenen bent, begin je pijn te krijgen. Je spieren moeten werken en een betere houding aannemen, dit is een beweging tegen de natuur in.

Ik kan je vertellen dat het niet altijd een pretje is om oefeningen te doen, wetende dat je daarna of tijdens zelfs zeer veel last en pijn gaat hebben. Dan begin je te denken: "Doe ik iets verkeerd?" of "Doe ik het goed?" of "Waarom moet ik deze ziekte hebben?". Allemaal vragen die elke reumapatiënt ooit gaat tegenkomen in zijn/haar leven.

Oefenen op karakter

Het is niet altijd gemakkelijk, maar ik probeer zo veel mogelijk te oefenen op karakter. Ik weet dat ik vaak last ga hebben, dat ik vaak pijn heb tijdens het oefenen, maar ik houd mij vast aan de steun die ik krijg en aan de toekomst. Ik weet dat ik aan het oefenen ben voor een betere toekomst, iets waar ik ontzettend hard naar uitkijk. 

Simpele oefeningen zijn soms een hele uitdaging

Het klinkt misschien raar, maar het is wel de waarheid: Simpele oefeningen zijn soms een hele uitdaging. Dit komt allemaal door het feit dat je tijdens het oefenen vaak met jezelf en eventuele "beperking" geconfronteerd gaat worden. Iets wat je vroeger wel kon, kan je nu even niet meer. Maar door goed te oefenen en het op te bouwen, ga je meer mogelijkheden krijgen en gaat je lichaam sterker worden. 

Je komt vaak jezelf tegen

Iets wat ik reeds heb aangehaald, is dat je vaak jezelf gaat tegenkomen. Ik kom mezelf ook zeer vaak tegen, besef heel goed dat een gezond persoon echt goud in zijn/haar handen heeft. Ik besef ook dat het Mr. B. niet altijd even vriendelijk is, mij niet altijd even goed gaat behandelen en steeds klaar staat voor een verrassingsaanval. Als er één verrassing is die ik niet wil, is het die wel. 

Iets wat ik geleerd heb uit het hebben van deze ziekte, is dat je positief moet zijn. Ik had nooit gedacht dat positiviteit zo een grote impact zou hebben. Keep up that spirit!

Veel liefs,
Tommy


vrijdag 2 november 2018
Liefste dagboek,

Ondertussen is het einde van de herfstvakantie al in zicht, iets wat de meeste kinderen/jongeren helemaal niet fijn vinden. Voor de kinderen/jongeren met een reumatische aandoening is dat zeker zo, aangezien zij weer iedere dag/ieder uur op de schoolbanken moeten zitten. Ikzelf heb een vrij moeilijke schoolperiode gekend toen ik de diagnose te horen kreeg. Ik liep soms tegen muren op, ben vrienden verloren en bovenal kreeg ik heel wat te maken onbegrip. Enkele dingen waar je als reumapatiënt niet staat op te wachten. Hierbij enkele tips voor als je moeite hebt om je ziekte bespreekbaar te maken op school:

Tip 1: Maak het bespreekbaar

Deze tip spreekt voor zich, maar is daarom niet gemakkelijk uit te voeren. Om het bespreekbaar te maken op school, kan je je het beste richten tot de leerlingenbegeleiding of klassenleraar. In samenspraak met hen, kan je de ziekte uitleggen aan de klasgenoten. 

Tip 2: Maak het tastbaar

Als je het gaat bespreken met je klas, is het raadzaam om het tastbaar te maken voor je klasgenoten. Onze ziekte is niet altijd zichtbaar voor de buitenwereld, daarom denken de meeste dat er niets aan de hand is. Maar wat zij niet weten, is dat jij iedere dag met/tegen jezelf een uitdaging aangaat en dat je lichaam vanbinnen iedere dag een oorlog aan het voeren is. 

Ik heb mijn ziekte proberen uit te leggen aan de hand van knikkers, of zoals de meesten het kennen: De Spoon theory. 

Tip 3: Houd het kort

Het is voor je klasgenoten niet gemakkelijk om te luisteren naar iemand, terwijl ze er in eerste instantie geen begrip voor hebben. Aangezien niet alle leerlingen even goed kunnen luisteren, stel ik voor om de uitleg kort te houden. Zo zijn deze minder aandachtige leerlingen toch nog aan het luisteren en verlies je hun aandacht niet.  Probeer zoveel mogelijk informatie te geven en laat hen vragen stellen. Probeer met andere woorden een reactie uit te lokken bij je publiek. 

Tip 4: Interactie met de klas/nabespreking

Het is zeer belangrijk om na de uitleg een nabespreking te doen. Tijdens deze nabespreking kan je de klasgenoten de kans geven om vragen aan jou te stellen. Af en toe eens een "reuma mopje" kan geen kwaad, zal misschien voor positievere reacties zorgen. Ook jij mag hen vragen stellen, of hen vragen om eens in jouw schoenen te staan. Ik ben benieuwd of zij de uitdaging aangaan. 

Blijf geloven in jezelf, geloof in je eigen kracht. 

Zo liefste dagboek, hopelijk weet je nu hoe het is om reuma te hebben als je op school zit en hoe je dit kan uitleggen aan anderen.

Veel liefs,
Tommy