Het dagboekverhaal van Tommy Daanerickx

Liefste dagboek,

Iedere reumapatiënt kent de volgende situatie wel: Je moet van de reumatoloog naar de kinesitherapeut voor je wekelijkse oefeningen. Eenmaal je aan het oefenen bent, begin je pijn te krijgen. Je spieren moeten werken en een betere houding aannemen, dit is een beweging tegen de natuur in.

Ik kan je vertellen dat het niet altijd een pretje is om oefeningen te doen, wetende dat je daarna of tijdens zelfs zeer veel last en pijn gaat hebben. Dan begin je te denken: "Doe ik iets verkeerd?" of "Doe ik het goed?" of "Waarom moet ik deze ziekte hebben?". Allemaal vragen die elke reumapatiënt ooit gaat tegenkomen in zijn/haar leven.

Oefenen op karakter

Simpele oefeningen zijn soms een hele uitdaging

Je komt vaak jezelf tegen

Liefste nieuwe dagboek,

Het heeft even geduurd vooraleer ik iets geschreven heb, maar dit is te wijten aan het feit dat ik ben verhuisd. Het oude dagboek zat helemaal vol met al mijn verhalen en avonturen. Tijd dus om jou het een en ander te vertellen, jou mee te nemen naar al mijn avonturen. Ik neem je graag mee op pad naar de toekomst, een toekomst waar hopelijk iets gedaan kan worden aan de vele reumatische aandoeningen die er zijn op deze aardbol.

Een nieuwe thuis

Leuke avonturen

Leuke quote

Laat anderen een dag beleven om nooit te vergeten. Wees een lichtje aan de hemel voor zij die dit nodig hebben. 

Zo nieuwe dagboek, het is tijd om je weer te sluiten. Welkom in mijn leven en het leven met Mr. B. Samen gaan wij nog heel wat beleven!

Veel liefs,
Tommy

Liefste dagboek,

Ondertussen zijn we een week verder en ben ik weer enkele keren naar de kiné gegaan. Het is ondertussen al 4 jaar geleden dat ik "vriendjes" werd met Mr. B. . Het moment van de diagnose was zeer zwaar en moeilijk voor mij. Ik kan mij heel goed inbeelden dat er nog mensen zijn die het moeilijk hebben om de diagnose een plaats te geven en te accepteren. Ik ga je iets meer vertellen over mijn visie hieromtrent:

Positief zijn maakt het leven luchtiger en plezant

Mijn manier van leven

Sinds de diagnose ben ik op een andere manier gaan leven. Een aantal lotgenoten hebben mij gezegd dat je het leven anders gaat bekijken als je iets heftigs hebt meegemaakt. Ik kan ze hierin gelijk geven, aangezien de ziekte van Bechterew ervoor heeft gezorgd dat ik ben gaan leven in puurheid. Ik ga met respect om met de mensen rondom mij, ik leef vanuit mijn hart en ziel, heb oprecht lief en zal geen leugens vertellen of anderen kwetsen. Hiernaast ben ik zeer trouw, iets wat ook te maken heeft met de vernieuwde visie. Waarom vreemdgaan/bedriegen/liegen/kwetsen/… als je ook op een liefdevolle en oprechte manier met elkaar kan omgaan? Af en toe kijk ik eens naar een tv-programma waarbij de filmploeg je een kijk geeft in enkele Belgische ziekenhuizen. Als ik hiernaar kijk, probeer ik mij in te leven in de persoon die op dat moment in een moeilijke situatie zit.

Ik ben niet de ziekte

Een aantal mensen denken dat als je ziek bent, je een andere persoon bent. Ik kan je vertellen dat dit meestal niet het geval is, maar dat het hebben van een reumatische aandoening veel met zich meebrengt. Zo moet ik vaak naar de kinesitherapie, heb ik op de meest ambetante momenten een opstoot, kan ik niet meer doen wat ik vroeger wel kon en nog zo veel meer. Het hebben van een bepaalde ziekte, wilt niet zeggen dat je daarom een slechter leven hebt. Als je er op de juiste manier mee omgaat, kan je het zelfs omzetten naar voordelen.

Het is voor de reumapatiënt niet altijd gemakkelijk, het is een lang "rouw- en acceptatieproces". Maar als je op het goede pad blijft, komt het allemaal goed. Je ontdekt misschien een kant van jezelf, die je eerder niet had gezien.


Zo liefste dagboek, ik heb je iets kunnen vertellen over hoe ik omga met de ziekte van Bechterew en hoe hij zelfs mijn "vriend" is geworden. Hij hoort nu bij mijn leven en zal hier op de beste manier mee proberen om te gaan.

Veel liefs,
Tommy