vrijdag 10 augustus 2018
Liefste dagboek,

Ondertussen zijn we een week verder en ben ik weer enkele keren naar de kiné gegaan. Het is ondertussen al 4 jaar geleden dat ik "vriendjes" werd met Mr. B. . Het moment van de diagnose was zeer zwaar en moeilijk voor mij. Ik kan mij heel goed inbeelden dat er nog mensen zijn die het moeilijk hebben om de diagnose een plaats te geven en te accepteren. Ik ga je iets meer vertellen over mijn visie hieromtrent:

Positief zijn maakt het leven luchtiger en plezant

Ik heb met Mr. B. ook vele momenten gehad waarbij ik hem heb vervloekt. Uiteraard helpt dit vervloeken niet en maakt het zelfs de situatie nog wat erger. Ik heb geleerd dat als ik hier positief mee omga en dit een plaats kan geven in mijn leven, ik hier nog sterker door zal worden.

Nu, dit is niet alleen zo voor de reumapatiënten zelf, dit is ook het geval voor de vrienden en familieleden. Ook al is het voor hen niet altijd gemakkelijk om de reumapatiënt in kwestie te begrijpen, je kan iets voor hem/haar betekenen. Kleine handen vormen samen één grote. Samen kan je bergen verzetten. 

Mijn manier van leven

Sinds de diagnose ben ik op een andere manier gaan leven. Een aantal lotgenoten hebben mij gezegd dat je het leven anders gaat bekijken als je iets heftigs hebt meegemaakt. Ik kan ze hierin gelijk geven, aangezien de ziekte van Bechterew ervoor heeft gezorgd dat ik ben gaan leven in puurheid. Ik ga met respect om met de mensen rondom mij, ik leef vanuit mijn hart en ziel, heb oprecht lief en zal geen leugens vertellen of anderen kwetsen. Hiernaast ben ik zeer trouw, iets wat ook te maken heeft met de vernieuwde visie. Waarom vreemdgaan/bedriegen/liegen/kwetsen/… als je ook op een liefdevolle en oprechte manier met elkaar kan omgaan? Af en toe kijk ik eens naar een tv-programma waarbij de filmploeg je een kijk geeft in enkele Belgische ziekenhuizen. Als ik hiernaar kijk, probeer ik mij in te leven in de persoon die op dat moment in een moeilijke situatie zit.

Ik ben niet de ziekte

Een aantal mensen denken dat als je ziek bent, je een andere persoon bent. Ik kan je vertellen dat dit meestal niet het geval is, maar dat het hebben van een reumatische aandoening veel met zich meebrengt. Zo moet ik vaak naar de kinesitherapie, heb ik op de meest ambetante momenten een opstoot, kan ik niet meer doen wat ik vroeger wel kon en nog zo veel meer. Het hebben van een bepaalde ziekte, wilt niet zeggen dat je daarom een slechter leven hebt. Als je er op de juiste manier mee omgaat, kan je het zelfs omzetten naar voordelen.

Het is voor de reumapatiënt niet altijd gemakkelijk, het is een lang "rouw- en acceptatieproces". Maar als je op het goede pad blijft, komt het allemaal goed. Je ontdekt misschien een kant van jezelf, die je eerder niet had gezien.


Zo liefste dagboek, ik heb je iets kunnen vertellen over hoe ik omga met de ziekte van Bechterew en hoe hij zelfs mijn "vriend" is geworden. Hij hoort nu bij mijn leven en zal hier op de beste manier mee proberen om te gaan.

Veel liefs,
Tommy

 

0 reacties:

Een reactie posten